به تمامی در تو غرقه ام.
ریشه دوانیده در این پهنه
سر آن ندارم که با بادهای هماره همراه شوم
آغوش تو
جهان من است
و من ریشه هایم را دوست می دارم
که مرا در زمین تو پایبند کرده اند
باران و آفتاب در تماشای ما.
تا باد سرسنگینم را از ساقه نحیفم بیفکند
من در جذبه چشمانت خیره می مانم
پ.ن:با پوزش از اینکه به دلیل نداشتن اسکنر از دو مرحله نقاشی عکس گرفتم و نورپردازی مطلوبی نداره.
نقاشی ات ساده و پر حرارت
ReplyDeleteسروده ات روان و آرام
لذت بردم از هر دو تاش
براوو و مرسی
سلام . واقعا این نقاشی را شما کشیده اید ؟ حسی که از دیدن این نقاشی به من دست می دهد بسیار زیبا و غیر قابل وصف است . دستتان درد نکند.
ReplyDeleteآره!البته هنوز تکمیل نشده!
ReplyDeleteممنون به پای پست های تحلیلی شما که نمی رسه من که مشتری وبلاگتون شدم.
عالی بود عزیزم هم نقاشی و هم شعر
ReplyDelete